نزدیکترین حالت به کفر چیست؟!
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام:
أَبْعَدُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ أَنْ یَکُونَ الرَّجُلُ یُؤَاخِی الرَّجُلَ وَ هُوَ یَحْفَظُ زَلَّاتِهِ فَیُعَیِّرُهُ بِهَا یَوْماً مَا.
نزدیکترین حالت بنده به کفر زمانی است که شخصی با دیگری برادری کند در حالی که لغزشهای او را به ذهن میسپارد تا روزى به واسطه آن او را سرزنش نماید.
(وسائل الشیعة: ج12، ص 274
استادِ استاد سخنی بسیار ارزشمند به این مضمون فرمودند:
«در مجالس عمومی و خصوصی گفتهام
و شما این حرف را از من بخرید!
کسانی که واقعاً به دنبال سلوک الی الله هستند!
باید که
به دنبال خدا نباشند!!!!
بلکه
باید به دنبال رضای خدا باشند!!!
چرا؟!
چون اگر بروند دنبال خدا، نفس و ابلیس در خیالات شخص یک خدایی درست میکنند و شخص از طریق پرستش همان خدایی زاده خیال که ... میرود در هپروت...
اما اگر کسی دنبال رضای خدا برود!
رضا خدا ضابطهمند است و نفس و ابلیس دیگر اینجا نمیتوانند به راحتی گمراه کنند، تکلیف و آنچه مورد رضای خداست در بسیاری موارد مشخص است.»
و انسان اگر به یقینیاتش در باب رضای خدا عمل کند، کمکم فرقان نیز به او عنایت میشود و در شبهات هم متوجه رضای خدا میشود.
چرا که خداوند میفرماید:
إِن تَتَّقُوا اللَّهَ یَجعَل لَکُم فُرقانً (سوره انفال - آیه 29)
هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند فرقان (قدرت تشخیص حق از باطل) را برایش قرار میدهد.
و در سخن دیگری میفرماید:
وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَیُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ ۗ (سوره بقره - آیه 282)
و تقوای الهی پیشه کنید و (در این صورت) خود خداوند به شما تعلیم میدهد.
و رسول خدا صلوات الله علیه و آله میفرماید:
مَن عَمِلَ بِما یَعلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلمَ ما لَم یَعلَم.
هر که به آنچه مى داند عمل کند، خداوند آنچه را نمى داند، به او میآموزد.
اعلام الدین: ص301
و امام باقر علیه السلام نیز در این خصوص میفرمایند:
اِنَّ اللّه عَز َّو َجَلَّ یَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَ یُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَ جَهلَهُ.
خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى کند از آنچه که عقلش به آن نمى رسد و کور دلى و نادانى او را بر طرف مى سازد.
کافی: ج 8 ، ص 52
دنبال خدا بودن نفس را چاق میکند
میگوید من به دنبال رسیدن به خدا هستم
دنبال رضای خدا بودن بنده پرور است
شخص میرود به دنبال اینکه مولایش و آقایش و محبوبش را راضی کند و طوق بندگی که از بالاترینِ مقامات است بر گردنش نهاده میشود.
اگر کسی توفیق یابد و در مسیر کسب رضای خدا گام بردارد، به شناخت خداوند نیز نائل میشود که یگانه راه شناخت خدا بندگی خدا از طریق کسب رضایت خداست و کسب رضایت خدا هم در گرو کسب رضای رسول خدا صلوات الله علیه و آله و ائمه طاهرین علیهم السلام است.
قسمت اول:
وسائل الشیعه (شیخ حر عاملی): ج3، ص 24
قسمت دو:
امام صادق علیه السلام:
اذا
قام العبد فی الصلاة فخفف صلاته قال الله تعالی لملائکته:
اما ترون الی عبدی کأنه یری ان قضاء حوائجه بیدغیری ، اما یعلم ان قضاء حوائجه بیدی.
هرگاه بنده برای نماز به پا خیزد و نمازش را سبک ادا کند، خداوند به فرشتگان خود میفرماید:
آیا به بنده من نمینگرید که گویا برآوردن حاجتهایش را به دست کسی غیر از من میبیند، آیا نمیداند که برآوردن حوائج او به دست من است؟!
الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج3، ص 269
قسمت سه:
رسول خدا صلى الله علیه و آله مىفرماید:
«اذا فَرَغَ الْعَبْدُ مِنَ الصَّلاةِ وَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ تَعالى حاجَتَهُ یَقُولُ اللَّهُ تَعالى بِمَلائِکَتِهِ:
انْظُرُوا الى عَبْدى فَقَدْ ادَّى فَریضَتى وَ لَمْ یَسْأَلْ حاجَتَهُ مِنّى، کَأَنَّهُ قَدِ اسْتَغْنى عَنّى، خُذُوا صَلاتَهُ فَاضْرِبُوا بِها وَجْهَهُ».
هرگاه بنده از نماز فارغ شود و از خداوند حاجتی نخواهد، خداوند تعالى خطاب به فرشتگان مىفرماید:
به بندهام بنگرید که واجب مرا به جا آورد، ولى حاجتش را از من نخواست، گویا خود را از من بىنیاز مىداند، نمازش را بگیرید و به صورتش بزنید.
سفینة البحار (شیخ عباس قمی): ج6، ص 309
قسمت چهار:
امام صادق علیه السلام:
ان الله - عز و جل - فرض علیکم الصلوات فی احب الاوقات الیه ، فاسئلواالله حوائجکم عقیب فرائضکم.
به درستی که خداوند نمازهای واجب را در محبوبترین اوقات واجب کرد، پس حاجات خودرا بعد از نمازهایتان بخواهید.
بحار الانوار (علامه مجلسی): ج 85، ص 324
قسمت پنجم:
رسول خدا صلوات الله علیه و آله:
«مَنْ اَحْدَثَ وَ لَمْیَتَوَضَّأْ فَقَدْ جَفانى وَ مَنْ اَحْدَثَ وَ تَوضَأَ وَ لَمیُصَلِّ رَکْعَتَیْنِ فَقَدْ جَفانى وَ مَنْ احدثَ و تَوَضَّأَ و صَلّى رَکْعَتَیْنِ وَ دَعانى وَ لَمْاَجِبْهُ فیما سَأَلَنى مِنْ اُمُورِ دینِه وَ دُنْیاهُ، فَقَدْ جَفَوْتُهُ وَ لَسْتُ بِرَبٍّ جاف»
کسى که وضویش باطل شود و تجدید وضو نکند، به من جفا کرده است
و نیز اگر وضو گرفت و دو رکعت نماز نخواند باز هم به من جفا کرده است
و اگر وضو گرفت و نماز خواند و دعا کرد درباره امور دین و دنیایش، و او را پاسخ ندادم، من به او جفا کردهام
و من پروردگار جفا کارى نیستم!!
میزان الحکمه (ری شهری): ج13، ص 231
قسمت اول:
قال امیرالمؤ منین علیه السلام :
من ترک انکارا المنکر بقلبه و لسانه فهومیت بین الاحیاء.
کسى که ترک کند نهى از منکر را بقلب و زبان خود مثل مرده اى بین زنده هاست .
نهذیب ، ج 6، ص 181.
قسمت دوم:
امام سجاد علیه السلام:
قال موسى بن عمران علیه السلام: یا رب من أهلک الذین تظلهم فی ظل عرشک یوم لا ظل إلا ظلک؟ فأوحى الله إلیه: .... " والذین یغضبون لمحارمی إذا استحلت مثل النمر إذا جرح!
موسی بن عمران علیهما السلام به خداوند عرض کرد:
پروردگارا!
اهل تو چه کسانی هستند که در روزی که هیچ سایهای جز سایه تو نیست، آنها در سایه عرش تو هستند؟
... و کسانی که هرگاه حرامهای من حلال شمرده شوند، مانند پلنگ زخم خورده خشمناک میشوند!
وسائل الشیعه، ج3، ص 416
قسمت سوم:
امیرالمومنین علی علیه السلام:
لَعَنَ اللّه ُ الامرینَ بِالْمَعْروُف التارِکیِنَ لَهُ وَ النّاهیِنَ عَنِ الْمُنْکَر الْعامِلیِنْ بِهِ
خدا لعنت کند
(نهج البلاغه خطبه 129/ بند 9 – فیض الاسلام).
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۲-صف﴾
کَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿۳-صف﴾
اى کسانى که ایمان آوردهاید چرا چیزى مىگویید که انجام نمىدهید (۲)
نزد خدا سخت ناپسند است که چیزى را بگویید و انجام ندهید (۳)
قسمت چهارم:
امام باقر علیه السلام:
خُذُوا الکَلِمَهَ الطَّیِّبَه مِمَّن قَالَها و إِن لَم یَعمَل بِها
سخن نیک را از هر کس که گفت بپذیرید، اگر چه خودش بدان عمل نکند.
تحف العقول، ص391. بحارالانوار ج 110 ص160، ج75 ص 170.
مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام میفرماید:
مَن کَثُر فی لیله نومُه، فاتَه مِن العملِ ما لا یستدرکه فی یومه.
هر کس در شب خوابش بسیار شود، اعمالی را از دست میدهد که در روز نمیتواند جایگزینی برایش بیابد.
(غرر الحکم،ص 319)
و در سخن دیگری میفرمایند:
«چه تصمیم های روز را که خواب درهم شکند.»[3]
یعنی بسیاری از سلب توفیقهای روز ریشه در پرخوابیهای شب دارد!
برخی از آثار پرخوابی در روایات
برای پرخوابی آثار و نتایج ناگواری بیان شده است که به تعدادی از آنها اشاره میشود:
1ـ از حضرت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل شده است : «از خواب بسیار برحذر باشید؛ زیرا خواب زیاد آدمی را در قیامت فقیر میکند.»[13]
2ـ پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «نزد خدا به شدّت منفور است، خوردن بدون گرسنگی و خواب بدون خستگی و...، »[14]
3ـ امیرالمۆمنین(علیه السلام) میفرماید: «خوردن و خواب بسیار، جان را تباه و زیان را جلب نماید.»[15]
4ـامام علی(علیه السلام) میفرماید: «وای بر آن که به خواب رفته، که چه اندازه زیانکار است؛ هم عمرش کوتاه و هم مزدش کم است.»[16] از آنجا که دنیا مزرعه آخرت است و آنچه را در این عالم بکاریم ثمره و نتیجهاش را در آن عالم خواهیم یافت با افزایش خواب، عمر -این سرمایه گرانقدر- را از کف داده و دست خالی گام در آن وادی مینهیم.
اما توصیهای که میتواند زندگی ما را متحول کند!!!
امام صادق علیه السلام:
أقل النّوم بالّیل و الکلام بالنّهار.
خواب شب و کلام روزت را کم کن!
تحف العقول، 438
از میان آثار متعدد و زیانبار پرحرفی که در روایات آمده است نیز به ذکر تنها یک روایت بسنده می شود:
امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
« هر کسی که سخنش افزایش یافت، اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت
و هر کس خطایش افزایش یافت، حیایش کم میگردد
و هرکس حیایش کم شد، تقوایش کم میشود
و کسی که تقوایش کم شود، دلش میمیرد
و هر کس قلبش مرد، به دوزخ وارد خواهد شد.»
متن حدیث:
« مَن کَثُرَ کَلامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَن کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ
حَیاؤُهُ وَ مَن قَلَّ حَیاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَن قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ
قَلْبُهُ وَ مَن ماتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ »
«نهج البلاغه؛ بخشی از حکمت 349»
در خصوص خواب بین الطلوعین هم در بین بسیاری از احادیث به ذکر همین یک مورد بسنده میشود:
✔امام صادق علیه السّلام:
◀◀نومة الغداة مشومة،تطرد الرزق، وتصفر اللون وتقبحه وتغیره، وهو نوم کل مشؤوم إن الله تبارک وتعالى یقسم الارزاق ما بین طلوع الفجر إلى طلوع الشمس فإیاکم وتلک النومة▶▶
خواب صبح (صبح در ادبیات عرب به معنی فاصله اذان صبح تا طلوع خورشید است) شوم و نامبارک است،
و ✗روزى را پس میزند،
و ✗رنگ و روى را زرد و زار میکند،
و ✗شخص را نازیبا و دگرگون مىسازد
و ✗آن خواب همه اشخاص نامبارک است،
✔همانا خداوند تبارک و تعالى روزىها یا روزى مخلوقات را
در فاصله دمیدن صبح تا طلوع خورشید مقرّر و تقسیم می فرماید
پس زنهار، از خواب در آن هنگام بپرهیزید.✔
منبـع: من لا یحضره الفقیه ج۱ص۵۰۲
[3] ـ پاینده،ابوالقاسم؛ نهج الفصاحة،انتشارات جاویدان،چاپ دوم،1376ش،ح10145
[13] ـ قمی،شیخ عباس؛سفینة البحار و مدینة الحکم و الاثار،مۆسسه نشر آستان قدس رضوی،چاپ اول،1416ق،ج4،ص592،واژه«نوم»
[14] ـ پاینده،ابوالقاسم؛ نهج الفصاحة،انتشارات جاویدان،چاپ دوم،1376ش،ص604،ح2119
[15] ـ عبد الواحد آمدی؛غررالحکم و دررالکلم،ترجمه محمد علی انصاری،تصحیح مهدی انصاری قمی،نشر مۆسسه انتشاراتی امام عصر(علیه السلام)،چاپ دوم،1384ش ،ص580،ح7034
[16] ـعبد الواحد آمدی؛غررالحکم و دررالکلم،ترجمه محمد علی انصاری،تصحیح مهدی انصاری قمی،نشر مۆسسه انتشاراتی امام عصر(علیه السلام)،چاپ دوم،1384ش،ص855،ح10657
یک توصیه مهم:
امام علی علیه السلام:
فرزندم آیا چهار کار به تو نیاموزم که با به کار بستن آنها از طبابت بی نیاز شوی ؟
عرض کرد: چرا ای امیرالمومنین .
فرمود: بر سفره ی غذا منشین مگر وقتی گرسنه باشی. هنوز اشتها داری از خوردن دست بکش . غذا را خوب بجو و هرگاه خواستی بخوابی قضای حاجت کن. اگر اینها را به کار بندی از طبابت بی نیاز خواهی شد.
مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:
قَدْ نَهَى رَسُولُ اللَّه صلىاللهعلیهوآله عَنْ بَیْعِ الْمُضْطَرِّینَ.
به درستی که رسول خدا از خرید (بیانصافانه و اجحافگونه) اموال کسانی که مضطر (و ناچار به فروش) شدهاند نهی فرمود.
نهج البلاغه (سید رضی): حکمت 468
امام صادق علیه السلام:
فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ أَقْوَامٌ یُعَامِلُونَ الْمُضْطَرِّینَ،هُمْ شِرَارُ الْخَلْقِ.
زمانی میآید که عدهای با اشخاص مضطر و درمانده خرید و فروش میکنند (برای سود بیشتر) اینان بدترین مردم هستند!
وسائل شیعه (شیخ حر عاملی): ج17، ص448
مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام:
لا خَیرَ فی لَذَّةٍ مِن بَعدِها النّارُ.
در لذتی که بعد از آن آتش (عذاب) باشد خیری نیست!
من لا یحضره الفیقه: ج 4، ص 392، ح5834
امام باقر علیه السلام:
مَنِ ارتَکَبَ الذنبَ فی الخَلاءِ لم یَعبَأِ اللّه ُ بهِ.
هر که در خلوت گناه کند، خداوند به او اعتنا نمى کند!
بحارالانوار، ج 46، ص 247