یک نکته ی اعتقادی بسیار مهم (ملاکی که ببینییم چند چندیم)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

حیفم آمد این را نگویم و بروم
زکاتش را گفتم بدهم
دیروز داشتم برای چندمین بار نامه ی مولا علی به مالک رو میخوندم در نهج البلاغه
نمیدانم حکمتش چیست که یک متن را ممکن است 50 بار بخوانی اما بار 51 نکته ای از آن تو را مثل برق میگیرد!

بروم سر اصل مطلب
مولا علی در توصیه های گوهر بارشان به مالک میفرمایند
با سه نفر مشورت نکن!
با بخیل
با ترسو
و با طمع کار
بعد توضیح میدهند که اگر با آدم بخیل مشورت کنی این بلاها سرت میاد به این علت
با ترسو اگر مشورت کنی این بلاها سرت میاد به این علت
با طمع کار هم اگه مشورت کنی این بلاها سرت میاد به این علت

اما
اما
اون نکته ی فوق طلایی که میخوام تقدیم کنم این نیست!
نکته ای که بسیار بسیار مهم و کاربردی است در مسائل اعتقادی و آدم میتونه خودش رو با اون بسنجه و ببینه در عرصه ی بندگی خدا چند چند است را در ادامه ی این سخنان گوهر بارشان مولا می آورند

مولا در ادامه می فرمایند
ریشه بخل و ترس و طمع فقط و فقط یک چیز است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یعنی اگه دست و دلت لرزید برای خرج کردن
یا در موقعیتی دچار ترس و اضطراب شدی
یا بالا پایین پریدی و طمع کردی که یه راهی پیدا کنی که بیشتر گیرت بیاد
ریشه اش در یک چیز است

مولا علی میفرمایند:

ریشه ی بخل و ترس و طمع، بدگمانی به خداست!!!!!!!

الله اکبر
چه قدر زیباست و دقیق است این نکته
یعنی امکان نداره کسی اطمینانش به خدا باشه و به خدا خوشگمان باشه و گرفتار بخل و ترس و طمع بشه توی زندگیش

با این معیار در هر برهه و شرایط در زندگیش متناسب با احوالش میتونه آدم بفهمه که نسبت به خدای خودش چگونه است!


اگه به دردتون خورد پدر و مادر حقیر رو هم دعا بفرماید

درانتها هم مطلب رو مزین میکنم به عین کلام نورانی حضرت امیر در نامه ی 53 نهج البلاغه خطاب به مالک اشتر نخعی
مولا علی میفرمایند:

نقل قول:
وَ لاتُدْخِلَنَّ فى مَشُورَتِکَ بَخیلاً یَعْدِلُ بِکَ عَنِ الْفَضْلِ، وَ یَعِدُکَ الْفَقْرَ; در امور خود بخیل را وارد مشورت مکن که تو را از بخشش مانع گردد، و از تهیدستى مى ترساند;
وَ لا جَباناً یُضْعِفُکَ عَنِ الاْمُورِ;
و همچنین با بزدل و ترسو که تو را در اجراى برنامه هایت سست مى نماید;
وَ لا حَریصاً یُزَیِّنُ لَکَ الشَّرَهَ بِالْجَوْرِ،
و نه با طمعکار که حرص براندوختن و ستمگرى را در نظرت مى آراید،

فَاِنَّ الْبُخْلَ وَ الْجُبْنَ وَ الْحِرْصَ غَرائِزُ شَـتّى یَجْمَعُها سُـوءُ الظَّـنِّ بِاللّـهِ.
همانا بخل و ترس و حرص خصلت هایى جداى از هم اند که جمع کننده آنها در انسان سوءظن به خداوند است.

خدا را شکر که مولایم علی شد

باشد که به خدای خویش حسن ظن داشته باشیم و به او اطمینان کنیم

أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ (36-زمر)

آیا خداوند برای بنده اش کافی نیست

و

وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا ﴿۲-طلاق﴾

و هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند براى او راه بیرون‏شدنى (از هر گرفتاری) قرار مى‏دهد (۲)

وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا ﴿۳﴾

و از جایى که حسابش را نمى‏کند به او روزى مى‏رساند و هر کس بر خدا اعتماد کند خداوند براى وى بس است‏ خدا فرمانش را به انجام‏رساننده است به راستى خدا براى هر چیزى اندازه‏اى مقرر کرده است (۳)

آن کس که خدا نداشت چه داشت؟

و

آن کس که خدا داشت چه نداشت؟

یا علی

التماس دعا!!!!!!!!!!!!!